Rozdział 12

*Justin

Nie chciałem by za bardzo zbliżyła się do mnie. Nie mogłem na to pozwolić, a z każdym dniem tak właśnie było. Z każdym dniem stawała się coraz bliższa memu sercu i czułem że zaczyna być dla mnie kimś naprawdę bardzo ważnym. Nie chciałem jej wciągać w to wszystko. Już i tak sprawy poszły za daleko. Więc co mam zrobić? Tak po prostu przestać. Przestać się z nią widywać? Zacząć ją unikać. Oczywiście bym mógł, ale nie wiem ile czasu bym tak wytrzymał. Na pewno nie wiele. Wielki chaos panował w mojej głowie. Chyba pierwszy raz w życiu kompletnie nie wiedziałem co robić...

Dochodziła północ. Zaparkowałem i wysiadłem z czarnego Lamborghini. Spojrzałem na drzwi samochodu.

-Zabije go...- powiedziałem wkurzony widząc niewielką rysę

Zawsze obiecywałem sobie że już nigdy nie pożyczę samochodu Chrisowi, ale i tak zawsze wysłuchując jego  długich przemów dotyczących tego że tym razem samochód na pewno wróci do mnie bez nawet najmniejszej rysy po prostu ulegałem i pożyczałem mu go.

Odszedłem w końcu od auta, bo z sekundy na sekundę patrząc na tą niewielką, ale jednak rysę zbierało się we mnie coraz więcej złości.

Kierowałem się w stronę baru. Tak właściwie nie wiem czy można to nazwać barem, tak jak i restauracją czy klubem. Było to miejsce gdzie miała wstęp tylko niewielka grupa osób. Między innymi ludzie z mojego gangu, ale też niestety i z gangu Chaza.

Wszedłem do pomieszczenia i poczułem przyjemne ciepło. Nie było tu dziś tłumów. I dobrze.

Usiadłem przy barze. Zamówiłbym coś, ale nie miałem pieniędzy. Właśnie po to tu przyszedłem. Żeby je zdobyć.

Czekając na Blaira zacząłem obserwować ludzi. Każda z dziewczyn obrzucała mnie tym samym spojrzeniem. Każda miała nadzieję że właśnie po to tu przyszedłem. Wszystkie je znałem. Wszystkie, bez wyjątku...

-Siema- usłyszałem nagle męski głos tuż obok mojego ucha

Blair usiadł obok mnie i zamówił duże piwo.

-Chcesz coś?- zwrócił się do mnie

Pokręciłem tylko przecząco głową.

-Trochę mi się spieszy, więc jakbyś mógł...- zacząłem

-No właśnie. W tej sprawie to... nie mam dla ciebie dobrych wieści...

Zmarszczyłem czoło.

-Znalazłem kogoś innego. Ma tańszy towar i...

-Przecież była umowa- syknąłem przez zaciśnięte zęby choć tak naprawdę miałem ochotę krzyczeć
-Widzisz... tak to bywa w życiu że nie zawsze wszystko idzie po naszej myśli....
Nie dość że mnie wkurzył to teraz jeszcze będę musiał słuchać jego kazania.
-Jakoś dasz radę młody- zakończył swą wypowiedź i poklepał mnie po ramieniu
Nie nienawidziłem kiedy zwracał się do mnie w ten sposób. Były między nami tylko 4 lata różnicy, a on traktował mnie jak dziecko.
-Możesz wypić- powiedział kiedy baran postawił przede mną piwo
Blair rzucił zwinięty banknot na blat baru po czym opuścił lokal.
Byłem tak cholernie zły że miałem ochotę stąd wyjść i zabić pierwszą lepszą osobę  która pokaże mi się na oczy... i może nawet bym tak zrobił gdyby nie delikatny, uwodzicielski głos, którego szept usłyszałem tuż obok ucha.
-Dawno cię tu nie widziałam...
Zielonooka brunetka usiadła tuż obok mnie zakładając nogę na nogę.
-Blair znowu coś wymyślił?- spytała, a jej dłoń powędrowała na mój kark
Po moim ciele rozeszły się przyjemne ciarki.
-Nie przejmuj się nim.- zapadła chwila ciszy po, której znów usłyszałem jej głos. -Więc rozumiem że potrzebujesz pieniędzy? Wiesz że ja zawsze chętnie ci pomogę...
Wziąłem spory łyk piwa, po czym przeniosłem na nią swój wzrok.
-Nie dzisiaj Amanda...
Dziewczyna przygryzła dolną wargę i mrugnęła do mnie.
-No chodź...
Wstała i chwyciła mnie za dłoń. Kiwnęła porozumiewawczo do barmana po czym ten rzucił w jej stronę niewielką rzecz. Był to zapewne klucz. Dziewczyna chwyciła go zwinnie po czym pociągnęła mnie za sobą.
Weszliśmy po drewnianych schodach na górę. Moim oczom ukazał się dobrze mi znany korytarz. Siedem drzwi, za każdymi niewielki, przytulny pokój. Czasem przejezdni wynajmowali tu coś.
Poszliśmy prawie na sam koniec i znaleźliśmy się pod drzwiami numer 6. Amanda otworzyła je. Wszedłem do środka i rozejrzałem się. Nagle poczułem ciepłe dłonie na plecach. Odwróciłem się do niej po czym łapiąc w tali przyciągnąłem do siebie. Powoli nasze twarze zbliżały się aby zaraz nasze usta spotkały się w namiętnym pocałunku. Po chwili zabrakło nam tchu. Oderwaliśmy się od siebie próbując uspokoić nasze przyspieszone oddechy.
-Tęskniłam...-szepnęła mi do ucha po czym pchnęła mnie w stronę łóżka


Założyłem ostatnią część garderoby. Wstałem i zacząłem przechadzać się po pokoju.
-A jak mój brat? Nie robi problemów?- usłyszałem głos dziewczyny dochodzący zza drzwi łazienki
Oto właśnie powód dla którego nie mogę wyrzucić James'a z gangu.
-Nie- odpowiedziałem krótko nie chcąc zgłębiać się w ten temat
Ostatnią rzeczą na jaką mam teraz ochotę jest rozmowa o tym dupku.
To takie dziwne że są rodzeństwem... są przecież z zupełnie innych światów.
Usłyszałem szum wody więc domyśliłem się że Amanda bierze prysznic.
Podszedłem jeszcze parę kroków do przodu i zatrzymałem się. Znalazłem to czego szukałem. Jej torebka leżała na krześle. Wyciągnąłem z niej portfel. Wiem że i tak dała by mi pieniądze. Ona nie była taka. Dotrzymywała słowa. Rzecz w tym że zwykle dawała o wiele za mało. Amanda miała więcej pieniędzy niż wszyscy mieszkańcy St.John's razem wzięci. Tak właściwie były to pieniądze jej ojca, ale czego się nie robi dla swojej kochanej córeczki.
Niestety to że Amanda miała pieniądze nie oznaczało że jej brat też je miał. Niecałe 3 lata temu pokłócił się z ojcem ten wyrzucił go z domu. Wtedy właśnie postanowiłem że przyjmę James'a do swojego gangu. Podlizywał się i zgrywał grzecznego tylko po to żeby wkręcić się do naszej bandy. Dopiero potem pokazał swoja prawdziwą twarz.
Obracałem chwilę niewielki czerwony przedmiot w dłoniach po chwili wyjąłem całą jego zawartość i rzuciłem na podłogę.
Otworzyłem drzwi, ale za nim wyszedłem odwróciłem się w stronę drzwi prowadzących do łazienki.
-Też tęskniłem-powiedziałem z chytrym uśmiechem po czym opuściłem pomieszczenie
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ostatnio jakoś te rozdziały które pisze kompletnie mi się nie podobają. Pisze mi się coraz trudniej i idzie mi to coraz gorzej....
Ech, ale to nie ważne.... mam nadzieję że niebawem wena wróci do mnie ;)

Jeszcze raz wam przypominam. CZYTAJCIE UWAŻNIE, bo to naprawdę bardzo ważne....
Teraz ważna informacja!
Jeśli wejdziecie sobie w zakładkę "Informowani" zobaczycie że na tą listę zapisanych jest 40 osób. I oznacza to że pod każdym rozdziałem powinno być właśnie tyle komentarzy.
Jeśli już przeczytacie rozdział to bardzo was proszę, poświęćcie 2 minutki na napisanie mi co sądzicie. Wasza opinia jest dla mnie naprawdę bardzo ważna. Wasze komentarze wcale nie muszą być pozytywne, bo chodzi mi tu o SZCZERĄ opinie. Nie chodzi mi tu o komentarze typu "Głupi blog", "Beznadziejnie piszesz". Chodzi mi o konkretne napisanie co wam się nie podoba, czego brakuje, a czego być może jest za dużo. Ja oczywiście postaram się na tym popracować.
Więc bardzo was proszę. Skoro ja znajduje chwilkę czasu na poinformowanie was to wy na pewni znajdziecie chwilkę czasu na napisanie komentarza.
I dziękuje wszystkim którzy czytają. Dziękuję za komentarze. Dziękuje za te wspaniałe wiadomości na twitterze. Nawet nie wiecie jakie to miłe i jak bardzo poprawia mi to humor. Kocham was!

Jak już pewnie zauważyliście pojawiła się ankieta. Nie wiem , które imię wybrać dla nowego psa Bueny więc proszę was o pomoc ;p
Jeszcze raz dziękuje wam za wszystko...