Rozdział 7

Wczoraj zasiedziałam się u Justina. Tak dobrze mi się z nim rozmawiało. Tak właściwie to tylko ja mówiłam, a on słuchała od czasu do czasu mówiąc jedno czy dwa słowa. Sporo mu o sobie opowiedziałam. Jego to interesowało. Czego w ogóle nie rozumiałam. Moje życie w porównaniu do jego było bardzo nudne, a on powiedział że mi zazdrości. Że właśnie zazdrości mi tej „nudy”.

Z tego co jak na razie zdołałam się dowiedzieć  Justin nie jest na pewno zwykłym 18-stolatkiem . Broń, narkotyki, gang… Ale czasami nie to mnie dziwi. Bardziej dziwi mnie to że ja nie boje się przy nim być. W każdej chwili gdyby tylko chciał mógłby mi zrobić coś złego, ale coś sprawiało że mu ufałam i nie mam pojęcia czy to dobrze czy też nie.

Miałam ciężki dzień w szkole więc od razu gdy tylko wróciłam rzuciłam się na kanapę w salonie. Włączyłam telewizor i skakałam z kanału na kanał, nawet nie zorientowałam się kiedy usnęłam. Obudził mnie głos mamy, która wołała mnie na kolacje. Zjadłam po czym od razu chwyciłam smycz Czapsa i poinformowałam mamę że wychodzę.

Szłam, a głowę miałam pełną myśli. Wszystkie one były spowodowane przez jedną osobę. Jak na razie nie umiałam sobie tego wszystkiego poukładać. Nie umiałam zebrać tych wszystkich myśli, tych wszystkich wiadomości w jakąś jedną całość. Czułam się dziwnie. Postanowiłam że dzisiaj nie będę szukać Justina. Chce trochę odetchnąć. Jeszcze na dodatek ta dziwna sytuacja wczoraj u niego w domu.

Próbowałam odgonić od siebie te wszystkie myśli. Chciałam od tego odpocząć, ale szczerze mówiąc nie za bardzo mi to wychodziło.

Czaps szedł dumnie, z podniesioną głową przede mną. Co raz zatrzymywał się i nasłuchiwał odgłosów wokół nas.

Nie wiem czy to przez to miasto, przez to że było ciemno, czy przez moją bujną wyobraźnie, ale już nie pierwszy raz odkąd tu jestem zdawało mi się że ktoś za mną idzie. Jak dotąd moje przypuszczenia sprawdzały się… niestety. Ale kto? Justin? A może ten chłopak Jay? A może Justin…Justin…

Zatrzymałam się. Rozejrzałam się we wszystkie strony, ale nikogo nie zobaczyłam.  Nagle Czaps zaczął szczekać, a wtedy nie miałam już żadnych wątpliwości. Ktoś tu był, ale to nie mógł być Justin. Przecież  Czaps by na niego nie szczekał. Stałam bez ruchu, gdy nagle poczułam szarpnięcie. Wypuściłam smycz z dłoni.

-Czaps!-wrzasnęłam gdy zobaczyłam że pies zaczął gdzieś biec

Ruszyłam za nim. On nie miał zamiaru zwalniać. Cały czas krzyczałam żeby się zatrzymał. Potem zniknął gdzieś w mroku.

-Czaps!- krzyknęłam

Najpierw chwila ciszy, a potem szczekanie. Od razu pobiegłam w kierunku z którego dochodził dźwięk.

Biegłam i zobaczyłam Czapsa, ale nie był sam. Ktoś leżał na ziemi, a mój pies szarpał go za bluzę i warczał. Od razu do niego podbiegłam, chwyciłam za smycz i odciągnęłam go od chłopaka. Tak, to był jakiś chłopak. Nadal leżał na ziemi. Podeszłam do niego trochę bliżej. Zobaczyłam że jego  dłoń jest cała we krwi. Nie wiem czemu Czaps się tak zachował. Zwykle nie jest taki agresywny. Chłopak powoli uniósł się do pozycji siedzącej. Spojrzał na swoją dłoń i jęknął z bólu. Podeszłam i ukucnęłam przy nim.

-Nic ci nie jest?-zapytałam

Chłopak miał opuszczoną głowę, tak jakby nie chciał bym zobaczyła jego twarz, ale w końcu powoli uniósł ją do góry …

Miał dłuższe włosy, grzywka opadała mu na oczy. Nie wiele widziałam, ale z całą pewnością  był przystojny.

-Nie- powiedział naciągając rękaw od bluzy na zakrwawioną dłoń

-Na pewno? Może ci jakoś pomóc?

Wstał z ziemi, chwile na mnie popatrzył.

- Nie Buena. Nie musisz.

Zmarszczyłam czoło.

-Słucham? Skąd ty… -chciałam zapytać, ale on zaczął biec

Zniknął. Spojrzałam na Czapsa który patrzył na mnie maślanymi oczami.

-No i co narobiłeś?- burknęłam na niego, na co pies tylko zaskomlał

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ten rozdział dedykuję @_Beeliebers ♥ Dziękuje ci za wszystkie miłe słowa. Nawet nie wiesz jak bardzo się uśmiecham czytając to co piszesz :D #muchlove