Rozdział 2

Szłam ciemnymi ulicami St.John’s. Było dość zimno. Nikogo w pobliżu. Tylko przy porcie było paru rybaków.

Wydarzenie które zobaczyłam dziś w szkole…ta myśl nie dawała mi spokoju. Sama wdzierała się do mojej głowy bez mojej zgody…

Zdawało mi się że ten spacer pora zakończyć. Wydawał mi się strasznie długi. Gdy kierowałam się w stronę domu, czułam jakby ktoś za mną szedł. Pomyślałam że tylko mi się wydaje, ale to nie dawało mi spokoju. Nagle usłyszałam kroki. Przyspieszyłam…. Strach. W tym momencie strach i nic więcej. Tylko to czułam. Bałam się, tak cholernie się bałam. Czemu nigdy nie słucham mamy. Przecież mi mówiła..mówiła że tu jest niebezpiecznie. Zaczęłam biec. Czułam że jest tuż za mną. Nagle ktoś mocno złapał mnie za nadgarstek, wciągnął mnie w jakąś boczną uliczkę i przyparł do ściany. Czaps zaczął szczekać.

-Cicho- odezwał się chłopak, a mój pies co mnie bardzo zdziwiło ucichł.

Nigdy nie słuchał nikogo prócz członków mojej rodziny, a jego posłuchał.

Nie wiele widziałam. Docierała tu tylko mała strużka światła z przydrożnej latarni.

Stałam przyparta do muru, nie mogłam się ruszyć. Strach sparaliżował całe moje ciało. Powoli podniosłam głowę do góry. Bluza. Kaptur. To ten chłopak. Ten sam który przyszedł dzisiaj do szkoły i sprzedał jednemu z uczniów narkotyki.

-Co robisz tu sama o tak późnej porze?-zapytał

Ciarki mnie przeszły gdy usłyszałam jego głos, ale to były przyjemnie ciarki. Jego głos był lekko zachrypnięty i tajemniczy. Taki przyjemny.

Nie odpowiedziałam mu na pytanie. Nie mogłam się ruszyć, a co dopiero mówić.Nagle chłopak odsunął się ode mnie i delikatnie zsunął kaptur z głowy. 

 Zatkało mnie. Nigdy w życiu nie widziałam kogoś o tak idealnych rysach twarzy. Wtedy cały mój strach gdzieś zniknął. Podeszłam do niego. Musiałam…Musiałam dokładniej mu się przyjrzeć.

Duże brązowe oczy, malinowe usta. Był idealny.

-Nie boisz się mnie?-ponownie zadał mi pytanie

-Czemu miałabym się ciebie bać?-usłyszałam swój głos

-Wychodzisz sobie na spacer z psem-spojrzał na Czapsa-Nagle zaczyna cię gonić jakiś chłopak i zaciąga cię w ciemną uliczkę. Ja bym się bał-powiedział i delikatnie się zaśmiał

To był najwspanialszy uśmiech jaki w życiu widziałam.

Chciałam go zapytać do jakiej szkoły chodzi, jak się nazywa, gdzie mieszka, czemu sprzedaje narkotyki. Chciałam mu zadać mnóstwo pytań, ale niestety nie pozwolił mi na to.

-Musisz stąd iść. Tu nie jest bezpiecznie i lepiej nie wychodź sama wieczorem. St.John’s to nie jest przyjazne miasto.

Stałam i patrzyłam na niego. Coś nie pozwalało mi stamtąd odejść.

-Justin…!

Usłyszałam nagle głos jakiegoś chłopaka. Usłyszałam go, ale chłopaka nie widziałam.

-Uciekaj!-krzyknął Justin

Chyba Justin. Tak myślę. Myślę że to do niego krzyczał ten chłopak.

Otrząsnęłam się szybko i zaczęłam biec. Biegłam i biegłam. Po paru minutach znalazłam się pod moim domem. Nawet nie wiem jak. Chyba Czaps prowadził mnie, a nie ja jego.

Weszłam do domu. Już od progu słyszałam głos mamy. Pytała czemu tak długo, że miała już do mnie dzwonić. Uspokoiłam ją. Powiedziałam po prostu że chciałam zwiedzić miasto.

Potem przyszedł tata.  Zjedliśmy kolacje.

Położyłam się i próbowałam zasnąć, ale wiedziałam że dzisiaj raczej mi się to nie uda. Natłok myśli.

Justin….Justin. Cały czas mówiłam jego imię w myślach i przywoływałam obraz jego twarzy, jego uśmiechu, jego oczu. Wiedziałam że muszę go znaleźć. Spotkać się z nim. Porozmawiać. Lepiej go poznać. Dowiedzieć się o nim coś więcej, bo jestem pewna że to nie jest chłopak który prowadzi normalne, spokojne życie. Jestem pewna że ma jakąś tajemnicę.